Samuel

je mag mijn kinderen
alles vertellen
dat ik ochtendhumeurig ben
een slecht verliezer
dat ik scheten laat in bed

je mag hun zelfs vertellen
dat ik schimmeltenen heb
dat ik ervandoor ben
met het geld

maar driemaal vervloekt degene
– voor hem een aparte hel
die hun moet vertellen
dat ik gegaan ben
als een held

Home Zonnetij

eerst pakken ze je waardigheid
dan je privacy
dan komen de verkleinwoordjes
pas dan de melancholie

dan komen ze voor wie je was
en voor je vrije wil
ze steken je in een kamer
in een soort van duiventil

tenslotte stelen ze je gezicht
dat zetten ze dan in de krant
tussen de nieuwste van Niels De Stadsbader
tussen sport en buitenland

“geen bloemen of geen kransen
een gift kan dan weer wel”
en daaronder dan
een kutgedicht
iets van gedichtjes.nl

want als je sterft
voelt amper iemand
nog een spat verdriet
je bent immers allang
geen mens meer

je bent een statistiek

Opmerking: Dit gedicht is een aanklacht tegen het nutsdenken t.o.v. onze bejaarde medemens dat zich in onze maatschappij heeft geïnstalleerd. Het is GEEN aanklacht tov de bejaardentehuizen waar mensen op dit ogenblik superwerk leveren met vaak te weinig middelen. (Gelieve dit te onthouden als ik over een jaar of veertig mijn derde zetpil van de dag moet krijgen…)

Ongezien

sinds god is afgeschaft
de lucht in leegte woont
is er niemand meer
in wiens aanschijn
wij kunnen lijden

dus rollen we de zieken buiten
heffen onze armen hoog
we wanen ons gezien
en bidden
met gebroken stem

tot een nieuwe
dagelijkse engel
tot de drone van VTM

Corona

Gebaseerd op het gedicht van Martin Niemöller

Eerst kwam het voor de Chinezen
en ik deed niets
want ik was geen Chinees

Toen kwam het voor de Italianen
en ik deed niets
want ik was geen Italiaan

Toen kwam het voor de bejaarden
en ik deed niets
want ik was geen bejaarde

Toen kwam het voor de diabetici
en ik deed niets
want ik was gezond

Toen kwam het voor de dokters
en ik deed niets
want ik was geen dokter

toen kwam het voor ons
en er was niemand meer over
die iets kon doen

Verhalen tegen de verveling

Ik ga dit niet groter maken dan het is. Dit is mijn heel beperkte bijdrage aan het leven in deze coronatijden.

Veel bibliotheken hebben de deuren gesloten, de uren tussen vier muren kruipen langzaam voorbij. Ik weet dat verhalen deugd kunnen doen. Vandaar dit kleine steentje dat ik wil bijdragen: een verhalenbundel die ik ooit in eigen beheer uitgaf. Sommige verhalen zijn grappig, andere serieus. Hopelijk helpen ze om de zorgen even te vergeten.

Hier is de link: http://ge.tt/4lwnzt13

P.S. De verhalen dateren uit een tijd dat ik iets meer haar en een lager BMI had. Wees dus mild.