de sultan beslist
met korte knik
een kling doorklieft
een eennachtsvlieg
een maagdenhoofd
valt onverdoofd
Shehrazade
telt haar dagen
ze voedt haar sultan met verhalen
de schone sluwe Shehrazade
tilt haar sluiers maar halfweg
de sultan wankelt en hij zegt
‘laat mijn laatste liefde leven
zij doet mij de nacht vergeten
de lauwe onrust die verteert
de duisternis die mij regeert’
ook al weet hij
ooit valt de betovering weg
ooit doorziet hij de illusie
en hanteert hij zelf het mes
maar die dag is nooit gekomen
in de stilte na de woorden
toen uiteindelijk alles was gezegd
gooide hij het mes ver weg
en zei: liefste Shehrazade
ik hield meer dan van uw verhalen
van de stilte in uw woorden
omdat ik net dan
en alleen dan
het kloppen van
uw hart kon horen
Biebau 